Bijstandskwestie vraagt om visie en doorpakken

De problemen rond de uitvoering van de bijstand in Enschede stapelen zich op. Een echte oplossing heeft wethouder Patrick Welman niet, zo bleek tijdens het debat in de Stedelijke raadscommissie op maandag 8 september. Het ligt bij hem aan alles en iedereen. Maar klagen over anderen heeft weinig zin, de gemeente moet gewoon zelf aan de bak. Die oproep deed de PvdA in het debat.

Met een werkloosheid van boven de 18 procent in onze gemeente staat het aantal bijstandsgerechtigden op recordhoogte en is de financiële last moeilijk te dragen. Als Enschede zijn we al niet rijkelijk bedeeld in het verdeelmodel van bijstandsgelden van het Rijk, nu dreigen we ook een aanvullende uitkering mis te lopen. Met alle problematiek op ons pad (lage participatie, veel armoede) hebben we elke cent hard nodig.

Er moet dus iets gebeuren. Niet vanwege de financiën, maar omdat we willen dat in Enschede zoveel mogelijk mensen aan het werk zijn en meedoen in de maatschappij. Het doet ons pijn dat kinderen opgroeien in een gezin waarin zij niet anders weten dan dat papa en mama altijd thuis zijn omdat ze geen werk hebben. En dat er mensen zijn die hun gevoel van eigenwaarde kwijt raken omdat ze het gevoel missen nuttig te kunnen zijn. Het is een hardnekkig probleem, dat vraagt om een stevige aanpak, een aanpak met visie. Dat is iets anders dan iedere keer opnieuw om de paar maanden nieuwe maatregelen. Het vraagt om een goed plan van de arbeid. Enschede kan dat niet alleen, daar is het probleem te groot en complex voor. Samenwerking met iedereen dat wil en kan is dus gewenst. Ook steun van de landelijke overheid is daarbij nodig. Maar in Den Haag hoeven we echt niet aan te kloppen als we zelf onze zaakjes niet op orde hebben. We moeten dus laten zien dat we alles op alles zetten om te zorgen dat we de toeloop op de bijstand weten terug te dringen. Niet door lapwerk met ridicule maatregelen als je pensioen opeten voor je pensioengerechtigde leeftijd, maar door een goed beleid te voeren om mensen aan het werk te krijgen en te houden.

Een plan van de arbeid dus, gericht op duurzame economische ontwikkeling, optimaal inspelen op het sociale hart van ondernemers en zorgen dat er een goede match is tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt. Alleen daarmee kunnen we onze problematiek te lijf.