In het Volkspark is het stil, zonnig en eerbiedwaardig. Achter mij staat een mevrouw het zesde couplet van het Wilhelmus mee te zingen. Gelukkig weet ik regel een en twee en zij regel vier. Zo komen we er samen uit. Eerst wat aarzelend, dan met wat meer bravoure. Eerder daarvoor was de kranslegging. Het is 4 mei, Dodenherdenking.
Een paar vrouwen met Oekraïense vlaggen om de schouders hebben net een bloemetje gelegd bij een van de beelden. Ze wisten niet wanneer en waar maar de vriendelijke dame die naast mij staat, heeft ze even geholpen. Elkaar helpen en bijstaan, dat is wat we doen op zo’n avond.
Door burgemeester Bleker werd het even voor acht uur ook nog aangehaald: “77 jaar later ontkom ik er niet aan ook stil te staan bij de inval van Rusland in Oekraïne. Miljoenen mensen op de vlucht, het houdt ons allen bezig. Net als in de Tweede Wereldoorlog zie ik dat velen in Enschede zich het lot aantrekken van de vluchtelingen uit Oekraïne. Hartverwarmend vind ik dit.”
De dag ervoor was er een dag van plezier. Mijn vader, kind van de babyboom na de oorlog, was jarig. Gelukkig heeft de Tweede Wereldoorlog in mijn familie bijna geen slachtoffers gemaakt. Daar moet ik altijd aan denken. Geen namen te noemen om iemand niet te vergeten. Helaas geldt dit niet voor al die andere slachtoffers van de gruweldaden in de oorlog. Laten we hun namen blijven noemen.
Tijdens de Dag van de Arbeid was het weer mogelijk om een lintjesregen te organiseren. Onze jubilarissen kregen hun PvdA lintje voor hun langdurige lidmaatschap. Allen van harte gefeliciteerd en mag dit een voorbeeld zijn voor velen. Natuurlijk werd er afgesloten met de Internationale. Ik ken net zoveel regels van deze als dat ik ze vergeet van het Wilhelmus. Gelukkig weet de rest de andere regels wel, alleen de buren hebben het in de gaten.
Vandaag is het 5 mei. Bevrijdingsdag. Een feestelijk moment, voor ons dan. Op dit moment woedt er een oorlog in het oosten van Europa. Rusland heeft Oekraïne binnengevallen. Tja daar sta je dan met je vlaggetje op je wang, biertje in de hand, festival bezoeken. Kan dat, mag dat? Natuurlijk mag dat. Maar terwijl wij hier de vrijheid vieren in een zonovergoten park mogen we de ogen niet sluiten voor de onvrijheid ergens anders. Voor de onderdrukking van anderen. Juist op deze dag.
Gedenken, vieren en nadenken. Voor elk moment is er tijd. Toch zal er altijd meer tijd overblijven om solidair te zijn met hen die dat nodig hebben. Opstaan tegen de tirannie van de onderdrukker en de agressor. Saamhorigheid met elkaar. Als sociaaldemocraten zijn we er samen voor elkaar. Je gezin, de buren, je vrienden en kennissen, je landgenoten en, jazeker ook, de mensen verder weg. Mensen die onze hulp en een hart onder de riem nodig hebben.
Leef in vrijheid en zorg ervoor dat anderen dit ook mee kunnen maken.
Raymon Haveman
Eén van de belangrijkste voorwaarden om je gelukkig te voelen is een goed thuis. Als iemand die zijn hele leven in Enschede heeft gewoond, is deze stad mijn thuis. Dat is niet afhankelijk van in welke wijk je woont, of welk huis. Wat belangrijk is, is dat je een eerlijke kans krijgt, dat er naar
Meer over Raymon Haveman
