Vakantietijd slecht moment voor inspraak beleidsleidsplan Wmo

Het college van Burgemeester en Wethouders van onze mooie stad heeft, geheel in stijl met het nieuwe denken, besloten om ons als inwoners de mogelijkheid te geven om onze mening te geven over het beleidsplan van de Wmo, de Wet maatschappelijke ondersteuning. Deze wet wordt met ingang van 1 januari 2015 van kracht. Wij, inwoners van onze stad, worden dus uitgenodigd om onze mening te geven alvorens de gemeenteraad er medio september over gaat vergaderen. Op het eerste gezicht een mooi gebaar van inspraak. Maar er zijn ook kanttekeningen te maken.

Immers, de schoolvakanties zijn begonnen en Nederland zit, bestuurlijk gezien, op slot. Vele organisaties staan voor wat betreft vergaderingen en andere overlegmomenten in de pauzestand. Het is dus jammer dat juist in deze periode van vergaderluwte het College de inwoners vraagt om een reactie op het beleidsplan. Je kunt natuurlijk best als individu en reactie geven of met een kleine groep mensen samen. Maar dat is in mijn ogen niet voldoende. Om de reikwijdte van de het voorgenomen beleid te kunnen doorgronden, zul je het beleidsplan soms wel meerdere keren moeten bespreken, vooral als je niet diep in de materie zit. Natuurlijk kunnen we op ‘de korte bocht wijze’ reacties verzamelen. Want iedereen heeft wel een mening, nietwaar. Maar wordt die mening genomen met kennis van zaken, na een goed debat of op basis van vooroordelen en populistische meningsvorming?

Er liggen namelijk nog wel enkele principiële punten te bespreken in deze beleidsnota over de Wmo. Zoals de vraag wat we als beschaafd land over hebben voor de zorg en waar we de rekening en de verantwoordelijkheden van de zorg nu echt gaan neerleggen. Want dat is de kernvraag en die wordt niet beantwoord in de beleidsnota. Natuurlijk staan er wel vingerwijzingen in, maar als de nota straks is aangenomen door de gemeenteraad, moet er nog de verordeningen komen. En dan komen meer principiële vragen aan de orde. Welke eigen bijdrage moet een inwoner betalen voor een maatwerkvoorziening? Wat is nu eigenlijk gebruikelijke zorg? Hoe zwaar mag je een beroep doen op de omgeving van iemand die zorg nodig heeft? En als je echt van mening bent dat een inwoner van onze stad hulp nodig heeft om mee te kunnen doen in onze samenleving, is het dan reëel dat die alle kosten zelf moet gaan betalen? En dan heb ik het over inwoners met een riant inkomen en een vermogen. Nee, iemand met een jaarinkomen bruto van € 20.000 betaalt zijn scootmobiel helemaal terug aan de gemeente.

Voor deze discussie zal straks geen tijd zijn. In september zal de gemeenteraad het stuk aftikken en dan de verordeningen bespreken waarin dit soort zaken geregeld wordt. Het College zou mooie sier kunnen maken door dit soort principiële punten eens te bespreken met de inwoners. Maar daarvoor zal dus geen tijd zijn, gezien de haast waarin dan alles nog besloten moet worden.