Het Muziekkwartier: huiskamer van de stad!

Afgelopen maandag werden de woordvoerders cultuur in het randprogramma aangenaam verrast door een enthousiast verhaal van Angelina Schoonewille en Gerard Kocx.

Angelina is bestuurder van de Kaliber Kunstenschool en voorzitter van de Stichting Muziekkwartier Enschede. Gerard kennen we natuurlijk als bevlogen directeur van de Bibliotheek Enschede.

Meer leven in de brouwerij

Het is met name de Stichting Muziekkwartier die met nieuwe ontwikkelingen bezig is. De stichting heeft een aantal jaren een rustig bestaan geleid volgens Angelina maar er komt meer leven in de brouwerij. Het idee bestaat namelijk dat het Nationaal Muziekkwartier te gesloten is voor de mensen in de stad. De filosofie van openheid bestaat er wel van binnenin, maar de realiteit is dat het een vesting is waar je niet snel binnen komt als je er niets te zoeken hebt en geen kaartje of muziekles kunt betalen.

Binnen de gebruikers van het Muziekkwartier zijn er natuurlijk allerlei ontwikkelingen. De samenwerking Atak met Metropool verloopt goed. Ook het Wilminktheater heeft, zoals bekend, een dergelijk avontuur achter de rug met helaas minder goed resultaat.

Openheid

De partners in de stichting willen nu gaan werken aan openheid. Letterlijk meer openheid. Ze willen de huiskamer van de binnenstad worden waar het publiek makkelijk inloopt, verblijft en beleeft. Meer bruisend, meer reuring op het prachtige Wilminkplein.

De stichting heeft de bibliotheek betrokken. Die is immers buitengewoon laagdrempelig, de bieb trekt mensen uit alle lagen van de bevolking en is de openheid zelve. Allemaal assets die nodig zijn om die rol te gaan vervullen. De plannen worden gesmeed om bibliotheek onderdeel van het Muziekkwartier te maken. Echt fysiek aanwezig in het Nationaal Muziekkwartier, hoe mooi kun je het hebben. De bieb op een locatie met zoveel meer uitstraling dan waar ze nu zitten en ze brengen de inloop die het Muziekkwartier ontbeert.

Visionair

Innovatie begint vaak bij dromen en verbeelding. Ik hou wel van visionaire beelden. Vooral wanneer die beelden met bevlogenheid worden gebracht. Dat bespeurde ik afgelopen maandag bij deze twee mensen. En dan droom ik graag mee.

Nu moeten we ons soms ook gedragen als kritische raadsleden. En dat deden enkele van mijn collega-woordvoerders dan ook direct. In mijn ogen werd het enthousiasme en het idee direct platgeslagen door te stellen dat er van onze kant geen cent bij zou komen.

Niemand heeft nog om geld gevraagd en de plannen zijn nog in een fase van verbeelding. Dit voelt als een koude douche na een warm bad, ik kan hier nog andere beeldspraak bedenken maar dat voert wat te ver voor deze blog. De gemeenteraad heeft tot op heden het uiterste gevraagd van de culturele organisaties en sommige woordvoerders uit onze raad slaan nu bij een beetje enthousiasme de boel gelijk weer tegen de vlakte.

Dromen

Kent u dat van de rekkelijken en de preciezen? Zij, die het geloof der preciezen aanhangen, stonden dogmatisch direct met de hand op de knip.

Ik vraag me serieus af wat er aan de hand is met deze raad. Hebben we zo weinig gevoel van eigenwaarde dat we een beetje culturele uitstraling van de stad al te veel poespas en hoogdravendheid vinden?

Natuurlijk wacht ik met belangstelling de business-case af van de Bibliotheek en het Muziekkwartier. Of we er dan geld bij moeten leggen horen we dan wel weer. Maar kom op zeg, droom eens mee over deze mooie stad!