Interview | Acute Zorg verpleegkundige Merel Wijs

8 oktober 2020
Tijdens het hoogtepunt van de lockdown klapten we elke avond voor onze zorgmedewerkers als blijk van extra waardering. Een mooi gebaar, maar wie zijn eigenlijk de mensen voor wie we applaudisseerden, waaruit bestaan hun werkzaamheden en hoe zien ze de toekomst?

Het campagneteam van PvdA Enschede ging in gesprek met een aantal van deze zorgmedewerkers. Elke zondag komt één van hen aan het woord. Dit is het derde interview in de reeks, met verpleegkundige Merel de Wijs (gefingeerde naam).

De wereld hoorde voor het eerst over Corona in januari van dit jaar, we zijn nu maanden verder, maar het einde van het virus is nog niet in zicht. Hoe heeft Corona effect gehad op jouw werkzaamheden? 

“Ik ben verpleegkundige op de Acute Opname. Wij monitoren alle vitale functies van mensen die binnenkomen in het ziekenhuis. Of je nu van een trap valt of een auto-ongeluk hebt, via de Acute Zorg wordt bepaald wie er wordt opgenomen en wie mag gaan. Door het virus hebben we twee afdelingen. Op de eerste etage is de reguliere Acute Zorg en op de zesde etage worden (potentiële) Corona-patiënten opgevangen. Op die afdeling dragen we ook beschermende kleding en testen we mensen op het virus. In de afgelopen maanden waren er mensen die snel opknapten en uiteindelijk negatief testten. Ik zal echter niet snel vergeten hoe het sommigen die het virus wel hadden verging. De snelheid en heftigheid waarin sommige mensen achteruitgingen. Ik zit nu 25 jaar in het vak en heb veel gezien maar dit was nieuw. Dat soort patiënten bleven alleen achter op de kamer en niemand mocht erbij. De eenzaamheid op zo’n kamer is verschrikkelijk.”

De Zorg is vanaf het begin van de crisis een veelbesproken onderwerp. Van de vergelijking met de rest van de wereld tot aan het applaus voor zorgmedewerkers en de discussie over de bonus. Hoe was het om dit allemaal te volgen naast de extra druk op het werk? 

“De routine was weg aan het begin van de crisis en dat was wennen. Terwijl wij druk aan het werk waren werd er in de politiek eerst nog arrogant gedaan over de behandeling van Corona-patiënten. Italië had een gemiddelde van 23 dagen op de IC-afdeling, dat klusje konden wij wel klaren in 16 dagen. Daarnaast werd de waarschuwing vanuit China ook niet gelijk serieus genomen want ja, China had altijd gekke ziektes. Het applaus hoefde voor mij ook niet, iedereen die zijn vak serieus neemt, stond daar gewoon zoals altijd zijn best te doen.

De verdeling van de bonus is mijns inziens ook niet helemaal correct gegaan. Het zorgpersoneel krijgt iets, maar de collega’s van bijvoorbeeld de röntgenafdeling, maar ook de huismeesters die de kamers van Corona-patiënten opruimden, krijgen niets. Dat is gek want zij stonden daar ook met ons. Er wordt sowieso te veel onderscheid gemaakt binnen de Zorg. Mijns inziens zijn de collega’s die met ouderen werken net zo hard nodig als de verpleegkundigen op de IC-afdeling. Het bedrag dat er voor de bonus is uitgetrokken is bovendien onvoldoende. Het voelt alsof ons vertrouwen is beschaamd.”

Nu er meer besmettingen bij komen beginnen mensen de richtlijnen weer iets serieuzer te nemen. Dat was heel recent nog wel anders. 

“Dat klopt, maar ik snap dat enerzijds wel. Sommige mensen hebben geen grote tuin of ruimte in huis om zich te vermaken, maar het is wel onverantwoordelijk. Ik vind het ook jammer dat we geen Europese richtlijnen hebben waar iedereen zich gewoon aan te houden heeft. Het virus stopt niet bij de grens. Wanneer er bijvoorbeeld op Europees niveau wordt bepaald dat we allemaal een masker moeten dragen dan zouden mensen dit ook sneller doen.”

Wat zou je graag anders willen zien wat betreft de discussie over de Zorg en hoe het beter moet? 

“Er wordt gezegd dat wij invloed moeten uitoefenen op het veranderen van de sector, maar als we dat doen, worden de suggesties niet meegenomen. Wij moeten wel degelijk onderdeel zijn van het gesprek. Ik vind het ook te gek voor woorden dat iemand zonder zorgervaring minister wordt van zo’n post. Dan was iemand de staatssecretaris van een post en ineens zijn ze verantwoordelijk voor de Zorg in ons land. Op scholen accepteren we toch ook niet dat de sportleraar ineens economie gaat geven?”