Goede afloop emotionele bijeenkomst Central Park Diekman

Maandagavond 27 januari was ik samen met fractiegenoot Marlon Kronenburg bij een bijeenkomst, georganiseerd door ‘Central Park Diekman’. Deze stichting biedt zich aan als belangenbehartiger van het Diekmangebied en heeft zich ten doel gesteld dit gebied aantrekkelijker en meer samenhangend te maken. Via een enquête is onderzoek gedaan onder ruim 40 verenigingen en ondernemers. De resultaten van dit onderzoek werden door Laurens Wassen, één van de bestuurders, gepresenteerd. Uit de resultaten van het onderzoek kon ik afleiden dat er veel belangstelling is om met elkaar samen te werken, zodat diverse knelpunten en problemen in het gebied aangepakt kunnen worden.

Er ontstond wel discussie over plannen van de stichting, zoals het herinrichten van het gebied. In de eerder gepresenteerde plannen van de stichting was een streep gehaald door sportvereniging Zuid Eschmarke en het voorstel gedaan dat deze fuseert met een andere vereniging. Het was dus begrijpelijk dat veel spelers van deze vereniging aanwezig waren om hun ongenoegen hierover te uiten. Ook andere verenigingen vonden het wel een beetje te snel gaan en vroegen de stichting of er met organisaties zoals Sportboulevard en Vitale Sportverengingen was gesproken. Daarop werd ontkennend geantwoord. De doelstelling van deze stichting zou veel verder gaan dan die van de bestaande stichtingen. Aan het einde van de presentatie werd een aantal lijsten uitgereikt, waarop organisaties die voor de voortzetting van de werkzaamheden van de stichting waren, hun gegevens konden invullen.

De avond leek normaal te verlopen totdat Laurens Wassen de organisaties die zich niet als voorstander hadden ingeschreven, verzocht om te vertrekken. Hij had geen zin om met tegenstanders te werken aan verdere prioritering van de problemen. Die opmerking schoot niet alleen bij de tegenstanders in het verkeerde keelgat, maar zorgde ook voor grote verontwaardiging onder de voorstanders en de twijfelaars. De kantine begon flink leeg te lopen en er ontstond een discussie met afkeurende geluiden over de uitspraken van de stichting die zich als belangenbehartiger van het hele gebied had willen opwerpen. Een aantal mensen merkte op dat de stichting op deze wijze eerder schade toebrengt dan bijdraagt aan een brede samenwerking tussen alle belanghebbenden.

Hoewel ik mij had voorgenomen alleen informatie op te halen, kon ik het niet laten de bezoekers op te roepen om niet kwaad weg te gaan. Ik heb aangegeven dat ik heb geconstateerd dat er een breed draagvlak is om met elkaar samen te werken. Het lijkt mij nuttig om een vervolgbijeenkomst te organiseren met alle verenigingen en ondernemers, zodat men kan besluiten op welke wijze samengewerkt kan worden. De lat die de stichting heeft gelegd en de rol die deze zich heeft toegeëigend met o.a. voorstellen tot herinrichting van het gebied vind ik te hoog. Eerst moet een klimaat geschapen worden waarin organisaties elkaar beter leren kennen en meer vertrouwen in elkaar krijgen. Pas daarna kan gestart worden met het oppakken van een aantal gezamenlijke problemen. Niemand mag bij voorbaat aan de kant worden geschoven. De kracht van de participatiesamenleving is juist dat van onderaf de samenwerking wordt opgezocht en deze niet van bovenaf wordt opgelegd. Ik hoop dat de bestuurders van Stichting Central Park Diekman hebben ingezien dat zij niet over de verenigingen en ondernemers moeten beslissen maar juist met hen.

Gelukkig konden we met z’n allen de avond toch nog positief afsluiten onder het genot van een drankje en in afwachting van een nieuwe bijeenkomst.