De democratie wint!

Ik had wel de pest in. Weer verloren. Natuurlijk heb je er last van als je regeert en de wereld van de sociale zekerheid en ziektekostenregelingen op de kop gooit. Natuurlijk wordt het de PvdA aangerekend dat bij de uitvoering van de WMO in de aanloopfase lang alles niet goed gaat.

Als het gemeentebestuur van Enschede de laagste uitgaven heeft aan bijzondere bijstand van alle gemeenten in de regio, wat treurig is, wordt dat de PvdA aangerekend. Ook als onze PvdA geen collegepartij is.

De vrienden van ChristenUnie, VVD, CDA en D66 in Enschede krijgen daarvoor geen rekening gepresenteerd van hun achterban. De PvdA staat nu eenmaal voor bescherming van mensen die het allemaal niet zo goed kunnen doen. Dat geeft ons bestaansrecht.

In Provinciale Staten was onze fractie veruit de beste fractie, als het om de inhoud gaat. Veel invloed op het beleid, ondanks het feit dat we niet in de coalitie meededen. Dat is dan wel een troost. Volksvertegenwoordigers kunnen het verschil maken. Dit vooronderstelt dat een Gemeenteraad of Provinciale Staten als totaal bereid is om discussie op inhoud te voeren en niet op de macht van het getal. Waarbij zonder veel discussie discutabele maatregelen kunnen worden genomen omdat de raadsleden van coalitiepartijen als stemvee worden ingehuurd.

De voortgaande versnippering in steeds meer partijen en partijtjes dwingt in elk geval vaker tot gelegenheidscoalities. En dat betekent rekening houden met de opvattingen van de volksvertegenwoordiging. Misschien groeien we dan toe naar de situatie dat de voltallige Raad, Staten of 2e Kamer beleid maakt, en de uitvoering wordt opgedragen aan dagelijks bestuurders, die minder vanzelfsprekend macht achter zich hebben.

Dat vraagt in openbare vergaderingen afstemming, overleg, discussie en zichtbaar maken van dilemma’s. Het zal er toe leiden dat de effecten van nieuw beleid beter zichtbaar gemaakt moet worden. Allemaal winst voor de democratie. Dat we weer meebeleven wat waarom gedaan wordt.

Het vraagt ook de bereidheid van alle volksvertegenwoordigers om compromissen te sluiten, water bij de wijn te doen. En dat kan nog wel eens het grootste probleem worden. Bereidheid om zelf na te denken en te weten dat het ‘eigen gelijk’ niet altijd de enige waarheid is.