Programmabegroting: doorbreek de machteloosheid!

Op maandag 2 november werd de programmabegroting in de stedelijke commissie behandeld. Fractievoorzitter Laurens van der Velde ging daarbij in op de wijze waarop de PvdA naar de begroting kijkt. De belangrijkste boodschap: stop met denken dat je niet het verschil kan maken.

“Vorig jaar heeft de Partij van de Arbeid tegen de begroting gestemd. Vanwege het gebrek aan ambitie van de begroting om belangrijke terreinen en omdat er keuzes in zitten die niet de onze zouden zijn. Onder meer op het gebied van cultuur, werk en zorg. Maar.. Het college is toch aan de slag gegaan met een aanvalsplan voor arbeid zoals we hebben bepleit en is geluisterd naar ons advies schotten uit de begroting te slechten. Omdat een integrale aanpak uiteindelijk het meest verstandig is.

Maar voorzitter, daarmee zijn we er nog niet. We krijgen veel commentaar uit de stad. Over het verwaarlozen van de openbare ruimte bijvoorbeeld. Een verwaarloosd uitziende stad straalt uit dat er geen aandacht meer aan besteed wordt. En dat mag nooit het signaal zijn.

Als de overheid zich niet meer verantwoordelijk lijkt te voelen, waarom zouden mensen dat dan wel doen? De financiële motieven die steeds leidend zijn in de keuzes, hebben meer weg van het afschuiven van verantwoordelijkheid dan van ruimte bieden voor talent en motivatie. Met afgeschoven verantwoordelijkheid heeft niemand zin aan de slag te gaan. Het lijkt dat de gemeente er zich te groot voor voelt. Dat zorgt ervoor dat overheid en inwoners niet meer gelijkwaardig aan elkaar zijn, omdat het steeds thema’s betreft die mensen belangrijk vinden en waar mensen in het dagelijks leven steeds mee worden geconfronteerd. Over bijvoorbeeld zorg, over werk en over de openbare ruimte. Het geeft het signaal af dat de gemeente zich ergens te goed voor voelt en straalt onverschilligheid af.

De koppeling van die beeldvorming van onverschilligheid met de machteloosheid die dit college momenteel tentoonspreidt, en je hebt een overheid waarvan mensen zich afvragen waarom ze eigenlijk nog belasting betalen? Die vraag hoor ik steeds vaker: als ze niets doen en niets kunnen, waarom betaal ik er dan nog voor? De vraag wordt steeds meer legitiem als de huidige koers verder wordt doorgezet.

Die machteloosheid moeten we doorbreken. Te beginnen door ambitie uit te stralen. Door keuzes te maken, er vol voor te gaan en de lat hoog te leggen. En zelfs op thema’s waarvan het college zegt dat ze zich willen focussen, gebeurt dat niet. In plaats van een terugtrekkende beweging zou je als gemeente het voortouw moeten nemen en de burger uitdagen. Dat werkt beter dan dingen er zomaar neer te gooien. Over het thema werkgelegenheid heb ik het al vaak in deze raad gehad. Maar neem duurzaamheid. Hoe serieus nemen we dat nou? Het college streeft naar 92 procent duurzaam inkopen in 2016. Dat moet en dat kan gewoon honderd procent zijn. Als we een duurzame gemeente willen zijn, dan doen we op dit vlak geen concessies. Duurzaam inkopen is de norm, niet 92 procent duurzaam inkopen.

In onze indicatoren hebben we een rapportcijfer voor de mate waarin de kiezer invloed heeft op wat er in de stad gebeurt. In 2014 scoorden we daarop een 5,2. Een onvoldoende op misschien wel het meest essentiële van de democratie; meebeslissen en meebepalen. De ambitie van het college is dat we streven naar een 5,5 in 2019, 0,1 lager dan het landelijk gemiddelde. Ik wil graag weten welke Enschedeër een 5,5 een goed cijfer vindt voor de invloed van de kiezer. De Partij van de Arbeid heeft er geen één kunnen vinden.”

Tevens maakte de PvdA zich in het debat sterk voor een Integratie Offensief, meer daarover in het afzonderlijke nieuwsbericht.