1 Mei vieren in Stockholm: een bijzondere ervaring

1 Mei, de Dag van de Arbeid, zit in de genen van sociaal-democraten, maar het vieren van deze bijzondere dag heeft in ons land geen massale aantrekkingskracht. Geen wonder, want het is immers geen nationale feestdag waarop werkenden een vrije dag krijgen en er tijd is voor ontspanning en ook voor het uiten van idealen.

Ik was in Stockholm en heb daar de 1 mei-viering meegemaakt met de Sociaal Democratische Partij. Ondanks het slechte weer, een winterse dag met sneeuwbuien (ja, dat kan in Zweden), verzamelden zich ruim 5.000 leden in een park in het centrum voor een demonstratie. Ze vertegenwoordigden de 6 afdelingen van de “PvdA”-Stockholm met elk een fanfare die, behalve de Internationale, allerlei andere strijdliederen, maar ook modern repertoire speelde. De stemming kwam er goed in. De partijvlaggen en de spandoeken werden ontrold, jongeren deelden vlaggetjes uit en de kinderen stapten vrolijk zingend in een speciaal treintje. In het park waren bij de start van de demonstratieve optocht allerlei stalletjes waar je informatiemateriaal kon krijgen. Aan de inwendige mens was ook gedacht. De warme Zweedse worstenbroodjes waren niet aan te slepen.

1 Mei in Zweden stond in het teken van 2 verkiezingen in 2014: die voor het Europees Parlement in mei en de parlementsverkiezingen in september. Partijleider Löfven van de SDP presenteerde zijn inzet voor de parlementsverkiezingen. Dat zijn voor ons herkenbare thema’s, zoals meer investeringen in infrastructuur, onderzoek en onderwijs. De sociaal-democraten willen ook een actiever werkgelegenheidsbeleid. En dat alles op basis van solidariteit, zoals Löfven betoogde.

Het was voor mij een mooie en bijzondere ervaring om bij zo’n grote 1 mei-viering te zijn. Zo kennen we die niet in Nederland. Ik had voor de gelegenheid mijn PvdA- bloem van stof opgeprikt. Dat had een apart effect. Er waren veel deelnemers die mij allerlei zaken vroegen, zoals hoe het vervoer voor de ouderen was geregeld, wanneer en waar de optocht zou eindigen en waar de toiletten waren. Zelfs toen ik uitlegde dat ik uit Nederland kwam, bleven sommige ouderen toch aandringen. Gelukkig kon ik mijn dochter, die in Stockholm woont en werkt, te hulp roepen en zo deze mensen verwijzen naar de informatieposten. Je stuurt natuurlijk geen broeders en zusters het bos in.

Ik heb genoten en kreeg extra energie van onze Zweedse “partijgenoten”. Zij staan trouwens erg hoog in de peilingen en zouden een linkse regering kunnen vormen met de Milieupartij en misschien ook wel met de Zweedse SP (Vänsterpartit). Zo kan het dus ook.