Voor Europa?
De afgelopen weken sprak ik veel mensen over Europa. Het was alsof dat onderwerp hen niet raakte. Veel mensen snapten niet waarover ik me druk maakte. Ja, de Euro is prima en dat we niet meer in de rij hoeven voor de douane aan de grens is mooi. Goedkoop benzine tanken in Duitsland en Duitsers op de markt van Enschede worden gezien als goede dingen, omdat het zaken zijn die dichtbij staan.
Maar als ik vroeg wat ze ervan vonden dat onduidelijke types met Kalasjnikovs de samenleving in Oekraïne ontregelen, dan keken veel mensen me glazig aan. Dat de Polen zich daardoor geïntimideerd voelen, ach ja, wat moeten wij daarmee? Maar hoe zou jij het vinden als de rechtsstaat zomaar opzij geschoven wordt? Kan dat dan? Ja, onder sommige omstandigheden en als niemand bereid is ervoor te vechten, dan kan dat. Een rechtsstaat is geen natuurverschijnsel dat vanzelf altijd blijft bestaan. Een democratie is geen plant die zonder aandacht blijft groeien.
Niet stemmen is ook een keuze, maar politici die vooral zichzelf belangrijk vinden, kunnen alleen worden weggestuurd door middel van verkiezingen. Inmiddels is de uitslag binnen. Nog geen 40% van de kiezers vond Europa de moeite waard om ervoor naar het stembureau te gaan. Misschien ligt het aan mij, maar dat stelt mij teleur. Deze uitslag geeft mij niet het idee dat de kiezers Europa belangrijk vinden. Is ‘Brussel’ te ver weg, te technocratisch, te onbekend?
“Onze Annie” Schreijer-Pierik heeft heel veel voorkeurstemmen gehaald. Wat ik er verder persoonlijk ook van vind, het signaal is dat bekende volksvertegenwoordigers Europa wel dichterbij lijken te kunnen brengen. Zwaargewichten die hun aandacht verleggen van de ‘apenrots’ in Den Haag, waar steeds minder te regeren valt, naar die in Brussel, waar de echt grote belangen spelen. Die les lijken we te kunnen trekken.
En natuurlijk dat mijn PvdA weer helder weet te verwoorden waar ze eigenlijk voor staat. Vóór Europa, voor de rechtsstaat, voor werk en welvaart voor iedereen en voor veiligheid.
Aan de slag maar weer.
