Jeugdzorg en Wmo vanaf 2015: arbeid adelt
‘Arbeid adelt’ en ‘ledigheid is des duivels oorkussen’. Het zijn geen uitspraken van een dominee ergens uit de Biblebelt, maar de sfeer die de nota “Inrichting en sturing jeugdzorg en Wmo vanaf 2015” uitstraalt. Maandag 27 januari komt deze nota aan de orde in de Stedelijke raadscommissie. Het college stelt de Raad voor om een aantal principebesluiten te nemen. Niets mis mee om een principebesluit te nemen, ware het niet dat het echte politieke handwerk wat betreft de Wmo 2015 nog moet komen. Uit de stukken die de regering naar de Tweede Kamer heeft gestuurd, blijkt dat de gemeenteraad op (zeer) veel punten een keuze kan maken hoe de Wmo2015 in onze stad moet worden ingevuld.
In dat licht bezien is het principebesluit om de uitgaven voor de Jeugdzorg en de Wmo-2015 te laten passen binnen het door het Rijk beschikbaar gestelde budget op z’n minst opmerkelijk. Dit principebesluit frustreert het inhoudelijke politieke debat over de invulling van de Wmo 2015. Het, dan zittende, College kan dan immers zeggen dat een ruimhartige opstelling van de gemeenteraad zich niet verhoudt tot eerder genomen besluiten. Het aannemen van dit besluit zou in kunnen houden dat ergens in het jaar 2015 aangegeven wordt dat het geld op is. Verder staat het haaks op het uitgangspunt van het leveren van maatwerk. Immers, als er maatwerk geleverd wordt, kan het gepaard gaan met een voorziening vanuit de Wmo. Dan dient deze ook verstrekt te worden.
Opvallend in het voorstel is dat het eerste contact in de regel via het Werkplein zal plaatsvinden. Velen die nu gebruik maken van de Wmo, hebben geen relatie met het Werkplein en zullen die ook niet krijgen. We weten dat het College het talent in huis heeft om steeds weer te propageren dat het inzetten op betaald werk en activering waar mogelijk het heilige doel is waar naar gestreefd moet worden. Ik ben het daar zelfs deels mee eens. Maar durf dan ook te schrijven dat voor een groep inwoners van onze stad arbeid en zelfs activering niet mogelijk is.
Tot slot een zin uit de nota die mij deed te besluiten om te beginnen met de twee spreuken over arbeid. Volgens het College ligt de focus op werk en activering. Men schrijft: ‘Het hebben van werk is een cruciaal onderdeel voor de oplossing van problemen (het geeft zelfvertrouwen, motivatie, structuur, sociale relaties, onafhankelijkheid).’ Dus als men geen arbeid heeft, dan heeft men een probleem, geen zelfvertrouwen, geen motivatie, geen structuur, geen sociale relaties en is men afhankelijk. Straks kunnen we als inwoner aankloppen bij het nieuwe loket Stedelijke dienstverlening Werk, Inkomen, Zorg en Ondersteuning. Let u even op de volgorde waarvoor gekozen is? Maar goed, het wordt het loket WIZO, zo staat in de nota. Ik woon dicht bij de Duitse grens en dan kom het al dichtbij het woordje ‘wieso’. En dan heb je meteen de vraag: hoezo of waarom.
Bert Hassink, lid PvdA
[email protected].
