Door: Yara Hümmels & Deniz Dönmez
We zijn nu drie weken verder sinds we in Nederland drastische maatregelen hebben genomen tegen de verdere verspreiding van het coronavirus. Onze economie staat vrijwel stil, op een soort pauzestand. De horeca is gesloten, op de scholen en de kinderopvang kan je alleen kinderen vinden waarvan de ouders in cruciale beroepen werken, sportverenigingen zijn gesloten en voor ontzettend veel andere beroepen en ZZP’ers is geen werk beschikbaar of zijn de zaken gesloten. We stellen nu welzijn vóór welvaart. Mensen werken vanuit huis, zijn de hele dag druk aan het (video)bellen en doen aan ‘social distancing’.
Tegelijkertijd gebeuren er een hoop mooie dingen. Rutger Bregman zei het al eerder: “rampen en crisis halen het beste in mensen naar boven. Voor iedere hamsteraar zijn er duizend dokters, schoonmakers en vakkenvullers die zich uit de naad werken.” Mensen gaan spontaan voor elkaar de boodschappen doen, de hond uitlaten, helpen bij het maken van huiswerk of bellen met mensen die zich eenzaam voelen. Ook de (lokale) overheid springt bij waar het nodig is zoals door samen met de scholen laptops te geven aan kinderen die thuis geen laptop hebben. Een vorm van verbondenheid waar we heel trots op mogen zijn met elkaar. Liefdevol omgaan met elkaar in een tijd waar we allemaal even stil staan in ons leven. Een tijd waar we terugdenken aan het verleden en een blik werpen op onze, soms onzekere, toekomst.
De uitbraak van het coronavirus legt ook een aantal zaken bloot. Terwijl de economie stil staat zien we dat de natuur zich lijkt te herstellen, de uitstoot is gedaald en de luchtkwaliteit toeneemt. Eigenlijk zien we wat klimaatmaatregelen zouden kunnen betekenen voor het herstel van onze natuur. De andere kant van het verhaal is dat het stil staan van onze economie heel veel mensen in onzekerheid brengt. Mensen lopen het risico hun baan kwijt te raken en komen in de schulden. De afgelopen jaren hebben we een economische groei meegemaakt, maar de komst van dit virus laat duidelijk zien hoe broos we onze economie hebben ingericht. Het stil komen te staan van al die bedrijvigheid in Nederland en in het buitenland is natuurlijk een grote klap. Het baart ons zorgen dat we zien dat zo veel mensen in zo’n korte tijd in ontzettend onzekere situaties terechtkomen. Moeten we ons niet gaan afvragen of dit wel de manier is waarop we onze economie willen inrichten? Wij moeten eerlijker verdelen wat we nu al hebben. We willen ook investeren in het welzijn van onze inwoners en in het onderwijs van de jeugd. Want dát is waar het om draait en waar de toekomst behoefte aan heeft.
Dan nog een dankwoord aan eenieder die zich inzet om verdere verspreiding van het virus tegen te gaan. De medewerkers in de zorg die zich dag en nacht inzetten om mensen te helpen, onze leraren die op afstand de kinderen het beste thuisonderwijs willen geven dat ze maar kunnen, het openbaar vervoer dat ondanks de lege bussen en treinen toch rijdt voor diegene die het nodig heeft, de afvalophalers die ervoor zorgen dat we thuis niet in een enorme troep leven en alle andere super belangrijke beroepen die ons land draaiende houden. We zijn ontzettend trots op deze mensen, zij stappen nu naar voren en dankzij hen komen we hier doorheen.
Gelukkig zien we door heel Nederland veel leuke en ludieke acties en het kabinet spreekt zich nu ook uit over hoe belangrijk deze beroepen zijn voor ons land. Dit zijn helaas wel dezelfde beroepen die al een hele tijd om erkenning vragen. Zij hebben de afgelopen maanden gestaakt en geven aan zich niet gehoord te voelen. Zoals de stakingen in het onderwijs voor het verlagen van de werkdruk en voor meer handen in de klas. De stakingen in de zorg voor meer loon en minder werkdruk. Het kabinet heeft de afgelopen maanden nauwelijks boter bij de vis gedaan. De coronacrisis laat zien dat we niet zonder deze mensen kunnen. Deze beroepen moeten de erkenning krijgen die ze verdienen, met bijbehorende structurele verbetering van de werksituatie. Wij strijden ervoor dat al deze beroepen ook na de crisis de erkenning krijgen die ze verdienen.
Deze crisis vraagt veel van ons allemaal en geeft stof tot nadenken over onze toekomst. Voor nu: blijf gezond. Let op jezelf en zie om naar elkaar.
